Regisseur Uberto Pasolini heeft dan wel een beroemde achternaam, maar heeft geen familiebanden met Pier Pablo. Hij produceerde weliswaar The full monty, maar zet met Still life een totaal andere film neer, waarvoor hij zelf het script schreef en die hij ook zelf regisseerde en produceerde.

John May houdt zich namens de gemeente bezig met het vinden van nabestaanden van mensen die in alle eenzaamheid zijn gestorven. Hij neemt die opdracht zeer serieus en probeert niet alleen informatie over de overledene te achterhalen, maar hij regelt ook een zo passende mogelijk uitvaart, al zal hij vaak de enige aanwezige zijn.

Wanneer zijn functie wordt wegbezuinigd doet John er alles aan om zijn laatste zaak zo goed mogelijk af te ronden, zodat hij eervol aan een eigen leven kan beginnen.

Ergens doet de film denken aan Departures, de Japanse film die in 2009 de Fanfarepoll won, maar dat is natuurlijk een welhaast onbereikbare status.

“(...) de enorme geestigheid zit hem in de opmerkelijke details en vooral de eigenaardigheid van de hoofdpersoon, die werkelijk briljant geportretteerd wordt door Eddie Marsan. Het is een gniffelkomedie en tegelijkertijd een drama met zeer zware lading, vooral aan het eind." (filmpjekijken.com)