De heren van de Fanfaredirectie hebben beiden waterpolo gespeeld en wellicht heeft dat de keuze voor deze, uiterst vermakelijke, zomerfilm beïnvloed.

'The Shiny Shrimps' (Les Crevettes Pailletées) is een amateur gay waterpoloteam, dat graag gekwalificeerd wil worden voor de Gay Games in Kroatië. Kan het helpen als zwemmer Matthias le Goff, als straf voor een homofobische opmerking op de televisie, het team moet gaan trainen?

De ervaren filmkijker voelt meteen aan hoe het verder gaat en er is niets mis met de vrolijke verfilming van het waargebeurde verhaal. Mederegisseur Cédric le Gallo speelde in het échte Franse team Shiny Shrimps en werkte dus vanuit eigen ervaring.

"Deze vrolijke Franse komedie brengt een Priscilla, queen of the desert-achtige charme naar het zwembad." (Persmap)

Supernova is het prachtige portret van het koppel Sam en Tusker, dat al 20 jaar bij elkaar is, meesterlijk vertolkt door Colin Firth en Stanley Tucci. Zij trekken in een camper door het prachtige Engelse landschap, dat daarmee ook een rol krijgt in de film, en zij proberen op enige manier een standpunt te bepalen in verband met de beginnende dementie bij Tusker. Ze bezoeken familieleden, plaatsen 'van vroeger' en vrienden, anders dan op een gewone vakantie, om krachten op te doen om de toekomst aan te kunnen en daar hopelijk samen besluiten voor te kunnen nemen.

"De film zit de acteurs op de huid en laat je deel uitmaken van het leven van Sam en Tusker. Oprecht, herkenbaar en hartverwarmend." (Persmap)

"Colin Firth and Stanley Tucci gently smash your heart to smithereens" (Variety na de wereldpremière op het festival van San Sebastián)

Dit jaar geen slotfilm omdat we de hele zomer vertonen, maar aan deze musicalfilm verbinden we, als het kan, toch een hapje en een drankje. Lees in de Fanfare-nieuwsbrief hoe we de avond vormgeven. Kan dus ook nog zónder pauze met een nazit worden.

Washington Heights is een wijk in Upper Manhattan in New York waarvan de meeste bewoners in een hechte gemeenschap Zuid-Amerikaanse roots hebben en waar het zich dus allemaal afspeelt. We volgen enkele inwoners van die wijk waaronder bij voorbeeld Usnavi, die er een kleine supermarkt bestiert. Hij spaart voor zijn toekomst, droomt erover en zingt het soms uit.

In the Heights is de Broadway-musical met dezelfde titel, vertaald naar het grote doek en grotendeels ook opgenomen in de oorspronkelijke buurt. Ook al ben je geen liefhebber van het genre, je moet wel mee met de Zuid-Amerikaanse drive. Musicalmaker Lin-Manuel Miranda (muziek en songteksten) en regisseur Jon M. Chu werkten samen aan dit project en visten met precisie uit de grote Amerikaanse vijver van musicalsterren. Ook voor de andere disciplines, nodig bij zo'n enorme productie, werden grote namen aangezocht en dat is aan het eindresultaat goed te merken.

"Ze bestaan nog: films waarin de kleuren bijna pijn doen aan je ogen, overal spreekwoordelijke uitroeptekens achter staan, personages spontaan in zang en dans uitbarsten, hun verlangens uitschreeuwen en iedereen die het scherm bevolkt impulsief meedeint op dezelfde choreografie." (Algemeen Dagblad****)

"De afwisselende verhaallijntjes zijn flinterdun, maar voor liefhebbers van het genre is In the Heights een feest, vol bruisende, knap uitgevoerde, onweerstaanbaar positieve zang- en dansnummers." (VPRO-cinema****)

Tweemaal het thema dementie in één programmafolder, maar toch heel verschillende films.

Anthony begrijpt niet meer wat er zich in zijn hoofd afspeelt. Zijn dochter Anne doet er alles aan om hem daar waar mogelijk te helpen, maar haar vader wijst alle hulp, ook van buiten, af en dat maakt het er voor haar niet gemakkelijker op.

De naam van Anthony Hopkins zal wel altijd verbonden worden aan zijn rol in The silence of the lambs, waarvoor hij zijn eerste Oscar kreeg, maar dat is natuurlijk maar een van de vele honderden rollen die hij speelde. Voor zijn spel in The father kreeg hij een tweede Oscar voor beste acteur en het pleit voor hem dat het zo'n totaal ándere rol is. De samenwerking met actrice Olivia Colman (The crown en The favourite (6,56)) is ongetwijfeld mede debet aan die prestatie. Overigens kreeg regisseur Florian Zeller ook een Oscar voor best bewerkte scenario.

In The assistant, wordt een #MeToo-verhaal, enigszins op afstand maar meer dan duidelijk, verteld door de ogen van Jane, die nog maar net een nieuwe baan heeft. Als assistente van een succesvolle producent in de filmwereld van New York krijgt zij al snel een onthutsend beeld van dat wereldje. Ze vindt het geen probleem om lange dagen te maken en eigenlijk overal voor op te draaien, ook al is zij als dat zo uitkomt ook de voetveeg van haar collega's.

De grote baas zien we zelf niet, maar als Jane sterke vermoedens heeft, of eigenlijk wel weet, dat deze zich schuldig maakt aan misbruik van een jonge vrouw, wil ze de zwijgcultuur doorbreken.

"Maar wat Green in haar eerste speelfilm laat zien is niet hoe die vlek op de bank is gekomen, maar hoe een heel bedrijf het mogelijk maakt dat die vlekken er maar op blijven komen. Haar film is niet autobiografisch, maar wel gebaseerd op tientallen interviews met vrouwen uit de filmindustrie, onder wie ex-werknemers van de Weinstein Company." (NRC *****)