Eindelijk kunnen we u weer eens een 'Himalayafilm' voorstellen. In een ver verleden deden die het vaak erg goed, mede omdat de speciale sfeer van de vaak eenvoudige leefwijzen van de bergbewoners, maar zeker ook het landschap grote indruk maakten. Denk aan Blindsight (8,52) of nog veel verder terug: Die Saltzmänner von Tibet.

Eigenlijk wil Ugyen Dorji in het laatste jaar van zijn lerarenopleiding in Thimphu, de hoofdstad van Bhutan, naar het moderne Australië om er zanger te worden. Maar omdat hij bij zijn studie niet genoeg zijn best deed, besluit de schoolleiding om hem naar het extreem afgelopen bergdorpje Lunana te sturen. Dat ligt op grote hoogte, er is gebrek aan zowat alle voorzieningen en het is er behoorlijk primitief. Hoe pakt hij het aan zonder elektriciteit, zonder lesboeken en er is niet eens een schoolbord. Natuurlijk ontdooit Ugyen schoorvoetend als hij kennismaakt met de leergierige kinderen en de kracht die de dorpelingen op moeten brengen onder de eenvoudige leefomstandigheden.

Als acteurs in Lunana, a Yak in the Classroom koos debuterend regisseur Dorji voor dorpelingen, die inderdaad verafgelegen en op grote hoogte leven. Zij wisten meestal niet eens van het bestaan van films of een camera.

De film werd door Bhutan ingezonden in de Oscar-categorie beste buitenlandse film en werd daar ook voor genomineerd. "Het is alsof San Marino het tot in de finale van het WK voetbal zou schoppen." (De Morgen)

"Ook elders valt er cinematografisch veel te genieten. De meer dan fraaie vergezichten, vol groene grasvlakten, wit getopte bergen en azuurblauwe luchten gaan nooit vervelen. Toeristische attracties, ofwel de plekken die het land doorgaans wil dat bezoekers te zien krijgen, blijven buiten beeld." (Cinemagazine)

Natuurlijk kozen we voor de laatste film van het seizoen voor een passende titel: een waarbij we na de vertoning samen met onze gasten kunnen toosten, behalve op ieders gezondheid ook op het voorbije én het nieuwe seizoen. En daar is Délicieux dan ook prima geschikt voor.
Het zou zomaar kunnen dat Délicieux antwoord geeft op de vraag hoe het eerste restaurant zou kunnen zijn ontstaan…

Kok Pierre Manceron is een tot het bot gemotiveerd vakman, maar dat wordt door zijn werkgever, de Hertog van Chamforten, en diens gasten niet op waarde geschat. Wanneer hij een nieuw gerecht: de Délicieux, een amuse op basis van aardappel en champignon, aan hen voorzet, wordt hij op staande voet ontslagen. Er is geen plaats voor een experiment en Manceron weigert excuses aan te bieden. De kok en zijn zoon nemen hun toevlucht tot een eenvoudige behuizing op het platteland, waar hij zich toelegt op het bakken van brood. Maar als de wat mysterieuze Louise zich aandient om kooklessen bij hem te nemen, wordt het voor Manceron weer leuk en tovert hij de herberg om tot een gastronomisch paradijsje: het allereerste Franse restaurant! Terwijl de Franse adel vast blijft houden aan het verleden, laat Délicieux zien dat de revolutie aanstaande is en dat die begint in de keuken.

"Een lekkere film die je doet watertanden. Dat is Délicieux van Éric Besnard die aan het script meeschreef. De film mag zich dan wel situeren eind achttiende eeuw net voor de Franse Revolutie, er kunnen heel wat parallellen getrokken worden met de huidige tijden." (concertnews.be)