Op verzoek van en in samenwerking met het West-Brabantarchief vertonen we deze documentaire in het kader van de Henri Mastboom lezingencyclus. Dit jaar is er daarbij gekozen voor het thema 'Opstand!', dat dit jaar ook het thema is van de Maand van de Geschiedenis.

In de archieven van de Joodse Gemeente Bussum werd het verhaal gevonden over de twee jonge Wehrmachtsoldaten Johannes Gerhardt en Werner Klemke, die met gevaar voor eigen leven onder meer de Joodse familie van Perlstein redden door papieren voor hen te vervalsen.

Klemke's tekeningen over zijn oorlogsbelevenissen vormen de rode draad van deze ontroerende documentaire. Ook West-Brabantse dorpen werden aangetroffen tussen zijn tekeningen en dat was een goede aanleiding om de documentaire te vertonen.

Annet Betsalel werd geboren in Den Haag en voltooide haar BA Linguistics and Jewish History aan de Bar Ilan University in Israël. Ze was directeur van de Joodse Omroep en vertegenwoordiger van andere religieuze omroepen. Sinds 2009 werkt ze als een onafhankelijke filmmaker en is ze betrokken bij regionale interreligieuze initiatieven, onder meer op het documentaire- en festivalterrein van het Filmhuis Bussum.

Opnieuw is de hele familie Schram ingeschakeld bij de productie van een film. De regie is in handen van Maria Peters (Sonny boy 9,08), de productie werd verricht door Dave Schram, de muziek is van hun zoon Quinten en ook dochter Tessa stond op de aftiteling. De film is op waargebeurde feiten gebaseerd.

Als kind is de nu 24 jarige Antonia Brico met haar ouders naar Amerika geëmigreerd en zij wil dirigent worden. Maar we schrijven 1926 en haar ambities worden met hoon aangehoord. Ze reist af naar haar thuisland om er de beroemde dirigent Willem Mengelberg te vragen om haar dirigeerlessen te geven. Die stuurt haar door naar de Rijksacademie voor muziek in Berlijn, al verwacht hij er niets van. Maar dan blijken toch haar bijzondere talenten: zij zal als eerste vrouwelijk dirigent het beroemde Berlijns Philharmonisch Orkest dirigeren.

Opmerkelijk feit: dit jaar benoemde het Radio Filharmonisch Orkest voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis een vrouwelijke chefdirigent: Karina Canellakis.

"…de sterkste scènes zijn die waarin Brico het ene na het andere obstakel overwint; de manier waarop zij als vrouw een voet tussen de deur weet te wurmen. Ze slaat handtastelijke mannen van zich af, blijft standvastig. Peters haalt met haar film zo niet alleen een interessante vrouw uit de vergetelheid, maar kiest in tijden van #MeToo en discussies over het glazen plafond een in de kern juiste film op het juiste moment." (de Volkskrant)

JEUGDFILM

Traditiegetrouw vertonen we op zondagmiddag dé Sinterklaasfilm van het jaar. Ook een aantal Pieten van de Pietenchaos uit Zevenbergen hebben de film nog niet gezien en kijken mee. Vorig jaar kwam Sinterklaas nog even onverwacht langs, maar die garantie hebben dit jaar natuurlijk niet.

Vorig jaar viel La La Land, ook van regisseur Chazelle met een score van 6,96 niet zo erg in de smaak bij het Fanfarepubliek. First man is, opnieuw met Ryan Gosling, van een andere orde. Het is eigenlijk een tussendoortje in het over het algemeen erg stevige Fanfareprogramma. En het is ook een prachtig verzorgde, wat nostalgische geschiedschrijving van wat ons allen nog wel bijstaat: de eerste man op de maan.

De film legt in de prestigieuze NASA-missie de nadruk op Neil Armstrong in de periode van 1961 tot en met 1969. Daarbij komen ook aspecten van zijn persoonlijk leven ter sprake en dan met name zijn 'thuissituatie'.

Voor de film werden grote namen bijeen gebracht, afgezien nog van regisseur en de topacteur: First man is gebaseerd op het boek van James R. Hansen (professor in Alabama), het scenario van Oscarwinnaar Josh Singer (Spotlight 8,77) en de productie van Wyck Godfrey en Marty Bowen (onder meer The fault in our stars, die we voor het Markland College vertoonden).

De zestienjarige Nisha leidt noodgedwongen een dubbelleven. Bij haar ouders is ze de ideale Pakistaanse dochter, maar buiten het gezin is ze een doorsnee Noorse tiener. Als haar vader ontdekt dat ze een vriendje heeft, zorgt dat voor grote problemen. Haar ouders willen een voorbeeld stellen en zullen haar onderbrengen bij familie in Pakistan. Daar kent ze niemand en wordt ze al snel gedwongen om zich aan te passen aan de daar heersende cultuur.

What will people say is het autobiografische verhaal van regisseur Iram Haq en dat maakt het relaas des te schrijnender.

"De regie is overtuigend in de weergave van Nisha's isolatie, maar vooral uitmuntend is het acteerwerk van Adil Hussain. Hij verandert op verontrustende wijze van liefhebbende vader in een ongelofelijk enge en woedende man." (Filmtotaal)

"Voor sommige kijkers kan dit misschien wat zwaar zijn om naar te kijken. Maar het is zeker een belangrijke film om te zien en na afloop flink te discussiëren over alle vragen en emoties die het oproept." (Cinemagazine)

Info volgt.

Info volgt.

Samenwerking én geboekt
Als we dat maar enigszins kúnnen, dóen we dat ook. Met Cultuur Oudenbosch (klik hier; zij verzorgen ook de kapelconcerten, dit seizoen in Bovendonk, Hoeven) zijn we een samenwerking aangegaan voor een activiteit op zondagmiddag 10 februari om 14.00 uur. Dan zal Natascha Veldhorst haar boek '˜Van Gogh & Muziek - Symfonie in blauw en geel' inleiden en daarna zal At eternity's gate te zien zijn en dat dan in zijn premièreweek. Met dank aan distributeur The Searchers.

Willem Dafoe speelt werkelijk fantastisch de getormenteerde Van Gogh. We zagen de film op het Film Fest Gent en gaven hem 4 sterren. Hij zal op 7 februari in Nederland worden uitgebracht. Nadere informatie natuurlijk te zijner tijd.