Na de verschrikkingen tijdens de Bersiapperiode, vlak na de Tweede Wereldoorlog, moesten veel Indo-muzikanten Indonesië verlaten. 'In Europa', en dan vooral in Nederland en Duitsland, zochten zij een nieuwe toekomst. In de jaren vijftig en zestig beleefden de indorock en de indopop een grote bloei en de documentaire vertelt die geschiedenis van Anneke Grönloh, The Blue Diamonds en vele anderen.

Rafaël is de verfilming van de gelijknamige roman van schrijfster Christine Otten. In 2011 waren de Brabantse Winny en haar Tunesische echtgenoot Nizar wereldnieuws. Aan het begin van de Arabische Lente probeert de Nizar een visum te krijgen zodat ze samen 'In Europa' de geboorte van hun zoon kunnen afwachten. Dat visum krijgt hij niet en bij de illegale oversteek krijgt hij alleen hulp van zijn hoogzwangere vrouw. De nieuwste film van de maker van De Tweeling, Knielen op een bed violen en De Storm in Nederlandse voorpremière!

De film van vanavond trok onze aandacht op het IFFR van dit jaar. Hij stond daar nog met z'n Engelse titel Loveling op het programma en we gaven hem 4½ ster. Hij behoorde daarmee voor ons tot de toppers van het festival en nu is de film dus in het hele land te zien. En bij Fanfare.

Benzinho (lieverd) gaat eigenlijk over de liefde die zo ruimschoots aanwezig is binnen het toch wel erg chaotische gezin van Irene, haar man Klaus en hun vier zonen, die in de buurt van Rio de Janeiro een gammel en krakend huis bewonen. Dat huis lijkt zelfs een rol in de film te spelen. Als de oudste zoon Fernando wordt gescout door een Duitse handbalclub zal hij het huis gaan verlaten en dat zal voor moeder Irene niet meevallen. En ze heeft het al zo moeilijk omdat ze ook nog de zoon van haar zus moet opvangen, het winkeltje van haar man niet loopt én alsnog een diploma wil halen om zelfstandig aan de slag te kunnen.

"Maar de hoofdattractie vormt het spel van Karine Teles (echtgenote van de regisseur; zij werkte ook mee aan het scenario Red.) als moeder Irene. Zo mooi tegelijk huilen en lachen als zij, kunnen er maar weinig, om over die wilde, bevrijdende nachtelijke dans in de keuken nog maar te zwijgen. Je hoeft geen ouder met uit huis gaande kinderen te zijn om haar gevoel tot in de vezels te begrijpen." (de Volkskrant)

Als het niet waargebeurd zou zijn, zou je het verhaal nauwelijks kunnen geloven: de Afro-Amerikaanse politieman Ron Stallworth, nota bene de eerste gekleurde in het korps van Colorado Springs, die infiltreert bij de racistische Ku Klux Klan. Het gebeurde allemaal in de jaren '70 van de vorige eeuw. Zelf legt hij telefonisch contact en zijn witte, en ook nog joodse collega Flip Zimmerman gaat naar de bijeenkomsten. Op die manier konden zij de plannen van de toen nog ondergronds werkende KKK om de macht van de stad over te nemen tegenwerken.

Lee vond dat de film 'óók leuk' moest zijn én dat verbanden zouden worden gelegd met de huidige situatie in Amerika. Allemaal gelukt. Met name de laatste minuten van de film blijven je bij, maar let ook op verwijzingen elders in de film.

"Allengs wordt de toon serieuzer. Dat begint met de introductie van een racistische politieagent en eindigt met een bloedstollende parallelmontage tussen een White Power- en een Black Power-bijeenkomst; het kloppende hart van de film." (NRC)

Op het moment van schrijven is Wad, overleven op de grens van water en land, zoals de volledige titel luidt, nog nergens te zien (geweest). Alleen bij Film by the Sea werden fragmenten toegelicht door de maker, maar de informatie vooraf gaf ons voldoende vertrouwen. Op 4 oktober wordt de landelijke première verwacht.

Ecoloog en natuurfilmer Ruben Smit werkte eerder mee aan De nieuwe wildernis (9,07) uit 2013 en in 2016 won hij de eerste Nationale Natuurquiz.

Met de nieuwste filmtechnieken: timelapses, drones, microfotografie en onderwatercamera’s wordt Nederlands enige natuurgebied dat op de Unesco Werelderfgoedlijst staat in beeld gebracht. Onder water en erboven, elk jaargetijde of eigenlijk elke dag anders en dat dan vanuit een holistische benadering: alles heeft met alles te maken. Van de kleine kiezelwieren onderaan de voedselketen tot aan de slechtvalk en de grijze zeehond als iconen van het waddengebied.

Een van de publiekslievelingen (4,7 uit 5) van Film by the Sea was daar helemaal op z'n plaats, want The children act is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Booker Prizewinnaar Ian McEwan. De verfilming van diens Atonement (8,78) vertoonde Fanfare in 2008. McEwan schreef ook het scenario van de film van vanavond.

Fiona Maye is rechter van het hooggerechtshof en is gespecialiseerd in familie- en kinderrecht. Zij is zo betrokken bij haar werk, dat haar huwelijk onder grote druk komt te staan, terwijl zich ook nog ingewikkelde zaken voordoen.

De 17-jarige Adam heeft leukemie en zal zonder een bloedtransfusie niet lang meer leven, maar als Jehovagetuigen weigeren de jongen en z'n ouders die medisch noodzakelijke hulp. Fiona zal een besluit moeten nemen met de vraag of de jongen te jong is om zelf te beslissen of dat het recht op de vrije wil zwaarder weegt.

"Richard Eyre houdt zijn beelden even klassiek als de stoffige pruiken van de rechters, maar wat de film mist aan audiovisuele durf, compenseert Emma Thompson in puur acteertalent. Ook wanneer ze haar hamertje niet vastheeft, deelt ze rake (emotionele) klappen uit." (de Morgen)

Op 10 november hoopt hij 90 te worden: de Italiaanse meestercomponist, die verantwoordelijk is voor de scores van meer dan 500 (jawel vijfhonderd en hij deed nóg meer) films en televisieserieseries. Daar willen we het, voor wat de meester betreft, eigenlijk bij laten, om niet het gras voor de voeten weg te maaien van de presentatoren van deze 'filmzondag'.

Filmdocent Rudi de Boer was eerder inleider bij Fanfare bij Howards End (8,91), Julius Wolthuis is voorzitter van Filmtheater Lelystad, groot kenner van filmmuziek en een bijna even grote fan van Morricone als Sijbold Tonkens. Zij geven een verbindende toelichting op vijftien muziekthema's, vertonen bijbehorende filmfragmenten en leggen uit waarom deze zo bijzonder zijn.

Een aangeklede koffie of thee in de pauze is inbegrepen in de afwijkende toegangsprijs:

• Regulier: € 9,-,
• Fanfarepashouders en CJP: €  7,50
• Vrienden van...: €  6,-.