Drie jaar lang filmden Tamara Kotevska (1993) en Ljubomir Stefanov (1975) hoog in het adembenemende gebergte van Noord-Macedonië. De bedoeling was om de verdwijnende traditie van de natuurlijk honingwinning in beeld te brengen en natuurlijk konden zij niet voorzien welk drama zich zou afspelen...

Geduldig speurt Hatidze op de steile bergflanken ergens in Noord-Macedonië naar bijenkolonies die zich verschanst hebben in de rotsen. In een schamel stenen huisje woont zij samen met haar zieke moeder en haar leven, haar passie en haar inkomen worden bepaald door de wilde bijen.

"Neem de helft van de honing en laat de andere helft voor de bijen" is haar gouden regel. De honing verkoopt ze op een marktje op zo'n vier uur loopafstand.

Als op een kwade dag een luidruchtige, weinig ontziende familie in een oude caravan, met zeven onhandelbare kinderen en een kudde koeien, haar nieuwe buren worden, zal het leven van Hatidze er heel anders uit gaan zien.

Soms is het maar een 'kleine' film, omdat de makers er echt niet zeker van kunnen zijn dat het grote publiek warmloopt voor een film met een hoofdrol voor een jongen met het syndroom van Down. Toch weten Tyler Nilson en Michael Schwartz, die samen het scenario schreven speciaal bedoeld voor hun protegé Zack Gottsagen én de film regisseerden, flink uit te pakken.

De wees Zak heeft maar één droom: hij wil een professionele worstelaar worden. Dat zit er niet in, omdat hij een verstandelijk beperking heeft en noodgedwongen nota bene vanwege plaatsgebrek elders in een bejaardenhuis wordt opgevangen. Toch loopt hij weg uit het tehuis op zoek naar de sportschool van zijn grote worstelheld Salt Water Redneck. Gelukkig komt hij Tyler tegen, die ook op de vlucht blijkt te zijn voor een paar vissers wiens spullen hij in de fik stak. Samen gaan ze op stap, aanvankelijk nog achtervolgd door de lieve Eleanor van het tehuis, totdat die zich aansluit bij het vluchtgroepje.

The peanut butter falcon won de publieksprijs, eigenlijk altijd de belangrijkste prijs, op het festival South by Southwest.

"Het knappe is dat de hartverwarmende film nooit sentimenteel wordt. Dat is grotendeels te danken aan de vastberaden Zak, maar ook aan de geplaagde LaBeouf. Zijn imago als lastpak - tijdens de opnames werd hij gearresteerd voor openbare dronkenschap - voegt een extra laag toe aan een toch al gelaagde rol." (NRC)

De film van vanavond werd overladen door eerbetoon dat begon met de Gouden Palm. In Nederland was er de vijfsterrenregen in bijna alle kranten en daarna volgde nog de Golden Globe voor beste niet-Engelstalige film. Ook bij de Critics' Choice Awards was Parasite de grote winnaar.

Toch is het Zuid-Koreaanse Parasite geen 'gemakkelijke' film, al wordt hij "een grappige en messcherpe zwarte komedie" (NRC) of "tragikomisch" (de Filmkrant) genoemd. Duidelijk is wel dat je de film gezien moet hebben.

Het gezin van Ki-taek leeft in een klein hokje, haast ónder de grond, waar ze een paar centen verdienen met het vouwen van pizzadozen. Internet pikken ze soms net op van buiten en dat is nog maar één van die dingen.

Als ze de rijke familie Park ontdekken zien ze daar al snel mogelijkheden om van dat luxe bestaan mee te profiteren. Zoon Ki-woo kan wel bijles Engels geven, dochter Ki-jeong speelt de kunstdocent en vader wordt chauffeur. Langzaam maar zeker dringen ze binnen in het wereldje waar ze aanvankelijk nauwelijks weet van hadden. Dat loopt behoorlijk uit de hand...

Steeds vaker worden documentaires in onze programmering opgenomen; een must, omdat ze zo urgent zijn. Zeker wanneer het drama waarover verteld wordt nog niet voorbij is...

For Sama is een brief van een moeder aan haar kind en de film biedt een intieme en hartverscheurende blik van binnenuit op het Syrische conflict. De documentaire van de Syrische filmmaker en journalist Waad al-Kateab en regisseur Edward Watts won in Cannes de prijs voor beste documentaire.

Middenin de Syrische burgeroorlog worden de jonge dokter Hamza en de journalist Waad al-Kateab verliefd op elkaar. Terwijl hun stad Aleppo wordt gebombardeerd, trouwen ze en krijgen ze een prachtige baby, die ze Sama noemen.

Waad al-Kateab legt alle dagelijkse beslommeringen en gebeurtenissen van haar familie en haar stad vast. Hamza probeert zo goed en zo kwaad als het gaat het door hem opgezette noodhospitaaltje gaande te houden tot het ook getroffen wordt door de bombardementen.

Het jonge gezin zal móeten kiezen: vluchten voor de veiligheid van hun dochtertje Sama óf blijven om hun vrienden en achterblijvers in het verzet te helpen met de nodige risico's van dien.

Zoals u weet zijn we niet zo geporteerd van Amerikaans drama, omdat dat in onze Europese ogen vaak te veel wordt aangedikt. Maar voor Marriage story moeten we een uitzondering maken, al was het maar om de meer dan voortreffelijk vertolkingen van Adam Driver en Scarlett Johansson. Beiden zijn dan ook genomineerd voor een Oscar voor hun hoofdrollen. Ook de film staat in de short list van de Oscarnominaties voor beste film en Laura Dern voor haar bijrol en er is méér.

Toneelregisseur Charlie en Hollywoodactrice Nicole waren gelukkig getrouwd, maar het huwelijk is eigenlijk voorbij. Aanvankelijk denken ze het nog zonder advocaten te kunnen regelen, maar het wordt steeds moeilijk om goed te overleggen als het gaat om de voogdij van hun zoon Henry van 8.

"Zorgvuldig houdt Baumbach oog voor beide kanten van het verhaal. Meer dan in zijn vorige films weet hij sympathie op te wekken voor zijn hoofdpersonen. En beter dan ooit vindt hij een balans tussen humor en tragedie: Marriage story is pijnlijk en ontroerend, maar ook scherp en geestig.

Regisseur Sam Mendes begon in 1998 als theaterregisseur met de musical Cabaret. Een jaar later maakte hij de overstap naar film met American Beauty die we in 2000 naar Oudenbosch haalden. Zijn James Bondhit Skyfall (8,28) vertoonden we in 2015 op een 'Filmzondag' waarop we gezamenlijk ook een bezoek brachten aan de Kunsthal in Rotterdam, waar een Bondexpositie was ingericht.

Opvallend is de keuze van de Eerste Wereldoorlog als onderwerp van een film anno nu. Met een eenvoudig verhaal wordt wel duidelijk gemaakt wat een verschrikkingen in die 'man to man'-strijd plaatsvonden.

De film is gebaseerd op de verhalen van grootvader Alfred van de regisseur, die pas zestien was toen hij zich aanmeldde bij het leger en vaak als boodschapper werd gekozen omdat hij zo klein was.

Twee Britse soldaten, Schofield en Blake krijgen de opdracht om, via vijandelijk gebied, het bericht door te geven aan de frontlinies een paar kilometer verderop, dat een geplande aanval níet door moet gaan omdat de Duitsers een hinderlaag hebben voorbereid. Dat zou het leven redden van honderden soldaten, waaronder de broer van Blake.

De film is opgenomen als ware het één take en hóe dat precies is gedaan is fantastisch weggewerkt; het betrekt je wel op een bijzondere manier bij het verhaal en hij moet daarom natuurlijk zonder pauze vertoond worden.

'System crasher' of eigenlijk 'systemsprenger' is de onofficiële naam die gegeven wordt aan kinderen die door de mazen slippen van het net van de Kinderbescherming.

Benni van negen is er zo een; door een jeugdtrauma krijgt zij regelmatig paniekaanvallen en vertoont zij agressief gedrag. Haar alleenstaande moeder kan dat niet meer aan en daarom wordt de zorg voor het meisje overgedragen aan diverse zorginstellingen. Maatschappelijk werkster mevrouw Bafané probeert haar onder te brengen bij verschillende pleeggezinnen, maar dat loopt telkens fout.

Het laatste lichtpuntje is Micha, de jonge anti-agressiecoach die gaat proberen om Benni weer gewoon naar school te krijgen. Door een gezamenlijk kamp in de bossen, ver verwijderd van de gewone wereld, komen zij nader tot elkaar, maar wordt het voor Micha ook steeds moeilijk om privé en werk te scheiden.

System crasher won al meerdere prijzen (Helena Zengel voor beste actrice op het Santiago Filmfestival bij voorbeeld) waaronder een Zilveren Beer op het Filmfestival van Berlijn.

Helena Zengel (2008) heeft al veel acteerervaring, in 2013 debuteerde zij in een Duitse Krimi, als we haar verschijning in een muziekvideo op vijfjarige leeftijd even overslaan. Regisseur Nora Fingscheidt weet haar spel tot grote hoogte te brengen in System crasher.

"Net als in haar docu's is ook dit fictiedebuut van Nora Fingscheidt op research gebaseerd. Dat maakt de Oscarinzending van Duitsland niet enkel aangrijpender maar het promoveert haar wilde film ook tot een luide aanklacht tegen de falende Duitse jeugdhulp." (Film Fest Gent)