Do 22 sep 2016 20:15  
 
 

Het icoon van de tweede film in het thema van de Halderbergse Cultuurmaand is ‘de wiskunde’, hoewel het in die wetenschap aan symbolen bepaald ook niet ontbreekt. Daarvoor gaat de in aanvang autodidactische, nog jonge Indiër Srinivasa Ramanujan, die briljant was in dat vak maar (kans)arm opgroeide in het Indiase Madras, helemaal.

Hoe het hem vergaat in zijn pogingen om toegelaten te worden tot de universiteit van Cambridge en welke moeilijkheden hij daarbij ondervond, maar ook hoe hij door dik en dun gesteund wordt door zijn begeleider G.H. Hardy (daar is Jeremy Irons weer eens) is onderwerp van de film. Overigens worden zijn theorieën tot op de dag van vandaag toegepast en is de film dan ook op waarheid gebaseerd.

"Aan tragiek ontbreekt het niet in The man who knew infinity, toch maakt de film een te berekende indruk, alsof een formule wordt uitgewerkt. Vooral door de voortreffelijke vertolking van Irons beklijft de film toch." (Algemeen Dagblad)